| Symbool | Cn | Protonen/elektronen | 112 |
|---|---|---|---|
| Groep | 12 | Isotopen | |
| Periode | Elektronenconfiguratie | [Rn] 7s2 5f14 6d10 | |
| Blok | d | Elektronegativiteit | (Pauling) |
| Bij kamertemperatuur | Atoomstraal | 10-12m | |
| Dichtheid | kg m-3
| Relatieve atoommassa |
285 |
|
| Smeltpunt | oC ( K) |
Soortelijke warmte | J kg-1K-1 |
| Kookpunt | oC ( K) |
Warmtegeleidingscoëfficiënt | W m-1K-1 |
Voor dit niet in de natuur voorkomende element zijn geen toepassingen.
De ontdekkers van het copernicium stelden voor het te vernoemen naar Nicolaas Copernicus (foto) 'ter ere van de uitmuntende wetenschapper die ons beeld van de wereld veranderd heeft'. Tegelijkertijd pleitten ze voor het gebruik van Cp als afkorting. Dat laatste werd niet goedgekeurd omdat het ooit gold als afkorting voor cassiopium - ook al staat dat element inmiddels als lutetium (Lu) bekend. Op 19 februari 2010, de geboortedag van Copernicus, kreeg het element definitief zijn naam, vergezeld door de afkorting Cn.
Op 9 februari 1996 werd de eerste kern van copernicium gemaakt door medewerkers van het laboratorium voor kernonderzoek GSI (Gesellschaft für Schwerionenforschung) in Darmstadt. Ze herhaalden hun experiment in mei 2000 en het werd in 2004 bevestigd door Japanse onderzoekers van het RIKEN instituut voor natuurkundig en chemisch onderzoek. Het duurde echter tot 2009 voordat het radioactieve verval van het nieuwe element voldoende was uitgeplozen om de officiële instanties tot erkenning te laten overgaan.
Copernicium komt niet in de natuur voor.
Copernicum werd gemaakt in de ionenversneller van het laboratorium voor kernonderzoek GSI (Gesellschaft für Schwerionenforschung) in Darmstadt, door een bombardement van kernen van zinkisotoop 70Zn op een doel van 208lood kernen. Daarbij ontstond het coperniciumisotoop 277Cn.
