| Symbool | Hs | Protonen/elektronen | 108 |
|---|---|---|---|
| Groep | 8 | Isotopen | |
| Periode | Elektronenconfiguratie | [Rn] 7s2 5f14 6d6 | |
| Blok | d | Elektronegativiteit | (Pauling) |
| Bij kamertemperatuur | Atoomstraal | 10-12m | |
| Dichtheid | kg m-3
| Relatieve atoommassa |
267 |
|
| Smeltpunt | oC ( K) |
Soortelijke warmte | J kg-1K-1 |
| Kookpunt | oC ( K) |
Warmtegeleidingscoëfficiënt | W m-1K-1 |
Het synthetische en kortlevende element hassium heeft geen toepassingen.
De naam hassium is afgeleid van Hassia, de Latijnse naam voor de Duitse deelstaat Hessen, waar het element voor het eerst werd gemaakt (om precies te zijn: in Darmstadt).
Hassium werd in maart 1984 voor het eerst gemaakt in het laboratorium voor kernonderzoek GSI (Gesellschaft für Schwerionenforschung, foto) in Darmstadt. In 1992 werd de ontdekking officieel erkend en aan de Duitsers toegeschreven, hoewel wetenschappers in het Russische Dubna vrijwel tegelijkertijd hassium wisten te vervaardigen.
De Duitse ontdekkers stelden direct de naam hassium voor, maar de naamgeving verliep niet zonder slag of stoot. Een commissie van de internationale chemieorganisatie IUPAC wilde het element in 1994 hahnium (Hn) noemen. Dit ter ere van Otto Hahn, één van de bekendste Duitse kerngeleerden en Nobelprijswinnaar voor scheikunde in 1944.
Met de vernoeming van element 109 naar Hahns collega Lisa Meitner zouden beide wetenschappers - als gezamenlijke ontdekkers van de kernsplijting - mooi naast elkaar een plaats in het periodiek systeem krijgen. Element 109 heet nu inderdaad meitnerium, maar na protest van de Duitse ontdekkers én van de Amerikaanse chemievereniging ACS werd voor element 108 uiteindelijk toch voor de naam hassium gekozen.
Hassium komt niet in de natuur voor.
Een bombardement van ijzerionen op lood leverde drie exemplaren op van de isotoop hassium-265:
