| Symbool | Lr | Protonen/elektronen | 103 |
|---|---|---|---|
| Groep | 17 | Isotopen | |
| Periode | Elektronenconfiguratie | [Rn] 7s2 5f14 6d1 | |
| Blok | d | Elektronegativiteit | (Pauling) |
| Bij kamertemperatuur | Atoomstraal | 10-12m | |
| Dichtheid | kg m-3
| Relatieve atoommassa |
257 |
|
| Smeltpunt | oC ( K) |
Soortelijke warmte | J kg-1K-1 |
| Kookpunt | oC ( K) |
Warmtegeleidingscoëfficiënt | W m-1K-1 |
Voor het synthetische element lawrencium zijn geen toepassingen.
De naam Lawrencium verwijst naar het Lawrence Radiation Laboratory van de Universiteit van Californië in Berkeley (Verenigde Staten). Het element is in 1997 officieel vernoemd naar de natuurkundige Ernest O. Lawrence, Nobelprijswinnaar voor natuurkunde in 1939 en uitvinder van het cyclotron (cirkelvormige deeltjesversneller). Hij ontwikkelde vele biologische en medische toepassingen van de kernfysica.
Lawrencium werd in het Amerikaanse laboratorium in 1961 voor het eerst gemaakt. Ook Russische onderzoekers van het Instituut voor Kernonderzoek in Dubna (Rusland) slaagden er (in 1967) in het element te vervaardigen. Beide groepen delen de eer van de ontdekking van lawrencium.
Lawrencium komt niet in de natuur voor.
De eerste atomen lawrencium werden gemaakt in de lineaire deeltjesversneller (HILAC) van het Lawrence Radiation Laboratory van de Universiteit van Californië in Berkeley. Het ontstond uit een bombardement van 10B en 11B-kernen op een mengsel van verschillende californiumisotopen. Het daarbij gedetecteerde lawrencium ontstond via de route
De halveringstijd bedraagt ca. 8 sec.
In 1967 rapporteerden kernonderzoekers uit Dubna (Rusland) de synthese van het element via een andere route:
Uit aanvullende experimenten bleek dat het element de chemische eigenschappen van een actinide heeft. Het is het laatste element uit de reeks van de actiniden.
