| Symbool | Lv | Protonen/elektronen | 116 |
|---|---|---|---|
| Groep | 16 | Isotopen | |
| Periode | Elektronenconfiguratie | [Rn] 7s2 5f14 6d10 7p4 | |
| Blok | p | Elektronegativiteit | (Pauling) |
| Bij kamertemperatuur | Atoomstraal | 10-12m | |
| Dichtheid | kg m-3
| Relatieve atoommassa |
292 |
|
| Smeltpunt | oC ( K) |
Soortelijke warmte | J kg-1K-1 |
| Kookpunt | oC ( K) |
Warmtegeleidingscoëfficiënt | W m-1K-1 |
Voor dit niet in de natuur voorkomende element zijn geen toepassingen.
De naam livermorium is een eerbetoon aan het Lawrence Livermore National Laboratory in Berkeley (Californie). Dit instituut speelt een belangrijke rol bij de ontdekking van nieuwe, instabiele, superzware elementen. Zulke elementen komen alleen langs 'synthetische' weg tot stand, via de botsing van lichtere, stabiele deeltjes in deeltjesversnellers.
Een ander belangrijk instituut in het onderzoek naar nieuwe elementen is het Flerov Instituut voor kernonderzoek in Dubna (Rusland). Op hetzelfde moment dat de Amerikanen werden verblijd met livermorium (31 mei 2012) ontvingen de Russen hun eerbetoon met de vernoeming van element 114: flerovium.
Na een heuse 'elementenstrijd' in de periode van de Koude Oorlog werken beide instituten tegenwoordig samen in de speurtocht naar nieuwe superzware elementen. Zo werd ook de ontdekking van livermorium in december 2000 door een gezamenlijk onderzoeksteam bekend gemaakt. Het element ontstond na de beschieting van curium met calciumionen.
Livermorium komt niet in de natuur voor.
Op 19 juli 2000 ontstond één enkel kortlevend atoom livermorium door de beschieting van curium met calciumionen:
48Ca + 248Cm --> 296Lv* --> 293Lv + 3 n
Bij herhaling van het experiment in de periode april-mei 2001 werden nog eens twee atomen geïdentificeerd. Vier jaar later, in 2005, maakten de onderzoekers nog eens acht livermoriumatomen. Livermorium is ook onderdeel van de vervalreeks van element 118, waarvan in 2002 en 2005 enkele exemplaren werden gesynthetiseerd.
